11 november: een bewogen dagje...de komst van onze vredepups!

Nothing for granted. Kon ook de titel zijn van deze blog. Net als je denkt dat alles goed gaat, slaat de natuur je keihard in je gezicht, tot tweemaal toe. Konny heeft een hele goede en normale zwangerschap gehad, op de dag dat ze uitgerekend is beginnen de weeën dus alles gaat goed tot nu toe. Dan wordt de eerste pup geboren en weg is de euforie, de natuur zet je met beide voeten stante pede op de grond, een doodgeboren pup. En niet zomaar gestorven in het geboorteproces, nee, moet al minstens 1 dag of meerdere gestorven zijn, want de moederkoek was al volledig afgestorven. We konden ook niet meer goed zien wat het geslacht was. Dan even wat ongerustheid, wat met de rest? Een dode pup in de buik kan heel snel voor levensbedreigende complicaties zorgen bij moeder en andere pups. Konny zag er nog steeds heel gezond uit, dus voor haar vreesden we niet direct, maar wat met de andere pups? De dag voordien hadden we nog leven in de buik gevoeld... Ruim 3 uur later kwam pas de tweede pup, een teefje, heel gezond ter wereld en we slaakten een zucht van opluchting. Dan ging het goed vooruit, ongeveer elk uur werd een pup geboren. Een reutje , een teefje. We hadden er nu 3. En dan zet de natuur je weer op je plaats, een reutje wordt geboren, zonder staart en een huiddefect op zijn poep. Nog nooit gezien... Onmiddellijk daarna komt nog een reutje, weer kerngezond, gevolgd door nog 2 andere gezond reutjes. Konny is dus mama van 8. De eerste niet meer in leven, de vijfde op een slappe koord. We zijn ervan overtuigd dat we van deze ook afscheid zullen moeten nemen... Vandaag kwam dan de dierenarts om mama Konny en de pups te onderzoeken. Mama en pups verkeren in prima conditie, ook ons zorgenkindje. Zijn eetlust is goed, zijn hartje, motoriek en reflexen zijn allemaal normaal. Na overleg met de dierenarts hebben we beslist ons zorgenkindje een kans te geven, de dierenarts schat de kans op 20 à 30%. Het huiddefect zou zich kunnen herstellen, en dan maakt hij een kans. Hij zal er nooit normaal uitzien, omdat de haargroei op zijn poep anders zal zijn, en natuurlijk ook omdat hij geen staartje heeft. We zullen zien hoe het de volgende week evolueert. Over 2 weken evalueren we zijn situatie en wordt er beslist hoe het verder moet... Gemengde gevoelens dus bij dit nest. Vreugde en dankbaarheid voor onze 6 gezonde pups, verdriet en onzekerheid voor ons kleine reutje. That's life...